Vleeschauwer, Chris de - Tuchtdossier

Waardering *

Chris de Vleeschauwer is auteur geworden vanwege het verhaal dat hij te vertellen heeft. Door de ontvoering en moord op zijn broer in 1996 raakte hij intens betrokken bij het onderzoek en de juridische procedures hierbij. Nu, 10 jaar na dato, heeft hij zich erbij neergelegd dat de moord waarschijnlijk nooit opgelost zal worden. Echter heeft de Vleeschauwer nog altijd zijn ervaringen en verhaal, dat hij nu aan papier heeft toevertrouwd. Tuchtdossier is het eerste deel van de trilogie die de Vleeschauwer in de planning heeft.

Tuchtdossier start als Chris zijn plek als BOB in het team van Sint Niklaas inneemt. Vrij kort na zijn start in het team, waarbij Chris weinig aansluiting bij collega’s lijkt te vinden, verdwijnt de planton van dienst. Het onderzoek waar Chris ook zijn plaats in heeft, lijkt helemaal niet plaats te vinden op de wijze waarin hij dat in de opleiding heeft geleerd. Chris is zoekende, zowel naar zijn plaats in het team, zijn rol in het onderzoek en de wijze waarop hij als BOB wil functioneren.

Tuchtdossier is een misdaadroman, geschreven door een Belgische auteur. Ook als je dit als lezer niet weet kun je na het lezen van het eerste hoofdstuk die conclusie wel al trekken. Er zijn veel woorden gebruikt die niet gangbaar zijn in de Nederlandse taal en soms ook wel enige uitleg vragen om het verhaal te kunnen volgen. De schrijfstijl is langdradig en vertellend, wat helaas ook in de, veelal ontbrekende, dialogen doorloopt. De Vleeschauwer is van de details en wijdt ook over de kleinste zaken enorm uit, wat de vaart uit het verhaal haalt. Zo verhaalt hij meermaals over de kwaliteit van de weg in België, terwijl dit binnen het plot geen echte betekenis lijkt te hebben. Hij weet daarmee wel een beeld te schetsen en de omgeving tot leven te brengen. Het verhaal wordt nergens echt spannend maar kabbelt slechts voort terwijl het een beeld schetst van hoe het onderzoek er mogelijk heeft uitgezien. Zijn hoofdpersonage heeft de Vleeschauwer zijn eigen naam gegeven, wat enige verwarring wekt omdat de vermoorde man zijn broer is. Hij is een onzekere speurder die net zijn opleiding heeft afgerond en binnen het team weinig aansluiting vind nog begeleid word om zijn plek te vinden en zijn werk te doen. Chris maakt in dit eerste deel weinig groei door, aan het eind is hij nog dezelfde persoon als toen hij op deze werkplek begon. Hopelijk groeit Chris in de volgende delen nog wel verder uit. Daarnaast zijn er 2 speurders waar hij mee samen werkt en de leiding die een wat grotere rol hebben gekregen in het boek, maar blijft de rest van het team en de overige acties die zij doen onbesproken. Collega Jean wordt, vanwege zijn eigen mening, al snel overgeplaatst naar een taskforce en de nieuw aangetrokken collega Ingrid stelt kritische vragen maar is voor Chris lange tijd maar moeilijk te peilen. De leidinggevenden komen wat clichématig over, bijvoorbeeld de kolonel die star en strikt overkomt en volledige gehoorzaamheid eist. Het Tuchtdossier is in de ik-vorm geschreven, door de ogen van speurder Chris die in werkelijkheid broer van de vermoorde planton is. Er wordt weinig gebruik gemaakt van de dialoog, wat ertoe leidt dat er soms een lange verhandeling staat die door een ander “verteld” is in bijvoorbeeld een verhoor van een familielid. Dit leest echter niet zo prettig, omdat aan de verwachting van een gesprek niet wordt voldaan. Al met al geeft Tuchtdossier voor geïnteresseerden een interessante kijk op de zaak Vleeschauwer, maar boeit het onvoldoende om de lezer over de streep te trekken volgende delen ook te gaan lezen