Rozing, Erik - De psychiater en het meisje

Waardering ****

Erik Rozing brengt in 2016 zijn debuutroman De Psychiater en het meisje. Deze psychiater heeft al eens eerder een verhaal geschreven voor een literair tijdschrift en volgde verschillende cursussen waaronder een cursus proza schrijven. Zijn debuut bestaat uit een combinatie van fictie en non – fictie, aldus Rozing.

Psychiater in opleiding, Edgar Simons, moet na een fatale inschattingsfout zijn opleider ervan overtuigen dat hij geschikt is voor het vak. Hij staat onder verscherpt toezicht op zijn werk en moet in zijn privéleven dealen met een verbroken relatie en een oma die hem regelmatig belt om te melden dat ze niet meer wil leven. Kampend met een depressie, teveel houdend van een borreltje en met enorme twijfels over zijn eigen keuzes probeert Edgar zijn werk te blijven doen. Zo ziet hij onder andere de borderline patiënte Stella en de complexe Nel voor hun behandeling.

De Psychiater en het meisje heeft een mooie cover met de merel als middelpunt. Deze merel staat, zo schrijft Rozing in de Hebban Leesclub, op subtiele wijze voor het karakter en uiterlijk van hoofdpersoon Stella (bron https://www.hebban.nl/p/leesclub-de-psychiater-en-het-meisje/nieuws/vragen-aan-de-auteur-8). Stella is een vrouw van uitersten, die aantrekt en afstoot, over grenzen gaat, altijd weer overeind lijkt te komen en een enorme dosis humor bezit. Rozing heeft haar de diepgang meegegeven die maakt dat zij als mens maar ook als patiënt tot leven komt. Hij verstaat de kunst om zelfs irritatie opwekkende karakters boeiend te maken, zoals de depressieve Edgar die toch met regelmaat besluiteloos is en zijn grenzen zowel op zijn werk als in zijn privéleven meermaals met voeten laat treden. Aandoenlijk is Edgars oma, in haar zoektocht naar haar wens om haar leven te beëindigen. De psychiater en het meisje geeft een kijkje in de wereld van de psychiatrie, waarin zowel de ambulante als de klinische setting aan bod komen. Daarnaast geeft het een actueel beeld van euthanasie en gaat Rozing ook de grenzen van een behandelrelatie tussen hulpverlener en patiënt niet uit de weg. Hij schetst een realistisch beeld, waarin zowel de mooie als de minder goede kanten van de psychiatrie een plaats hebben gekregen.  Met regelmaat gebruikt  Rozing vaktermen, maar ook voor een leek blijft het boek  goed te volgen. Hij heeft een prettige schrijfstijl waardoor je door blijft lezen. Met De psychiater en het meisje heeft Rozing de verwachtingen overtroffen.