Ricciardi, David - Noodsignaal

Waardering **

David Ricciardi omschrijft zichzelf als een thriller liefhebber en een iemand die graag gaat survivallen, die altijd al dacht een boek in zich te hebben en nu de stap heeft gezet er eentje te schrijven.  Zijn eerste boek omschrijft hij als een boek van / over overleven en op jezelf aangewezen zijn. Zijn ouders waren zijn inspiratie en hun levenswijze en de dingen die ze hem daardoor lieten ervaren hielpen mee om de persoon te worden die hij nu is. Daarnaast introduceerde zijn vader hem in de wereld van thrillers, waarbij vooral Tom Clancy één van zijn grote voorbeelden werd. Zijn doel met dit debuut wat een hoofdpersonage creëren waar lezers zich mee zouden kunnen identificeren(bron https://civilianreader.com/2018/04/10/interview-with-david-ricciardi/ ).

Wanneer een Britisch Airways een noodstop moet maken op een verboden Iraanse basis is iedere passagier blij wanneer er een vervolg voor de trip is gevonden. Slechts één man heeft een ander doel, Zac Miller, CIA-analist. Het behalen van zijn missie lijkt nog niet het meest makkelijke om te doen, wat volgt is een klopjacht die hem door verschillende landen stuurt.

De cover past goed bij het type thriller waar Noodsignaal onder valt. Dat het hier gaat om een actiethriller is al op de cover herkenbaar. De proloog neemt de lezer mee naar een aardbeving in Iran, waarbij direct duidelijk wordt dat Iran er geheimen op na houdt. Daarna bevinden we ons aan boord van het vliegtuig op het moment dat richting een noodlanding moet gaan waarbij Ricciardi direct een eerste spanningspiek weet te integreren. Hoofdpersonage Zac Miller leren we zowel kennen in zijn privésituatie als wanneer hij onverwachts aan het werk moet. De eigenzinnige man heeft een enorme drang om alles te overwinnen wat hij tegenkomt, een sterk analytische geest en is in staat om overzicht te houden en in moeilijke situaties te handelen.
De ontwikkelingen waar hij in verzeild raakt al vrij snel in het plot lijken in eerste instantie al best heftig maar passend in het verhaal. Echter schiet Ricciardi al snel wat uit de bocht met alles wat volgt en doet dit de geloofwaardigheid van het verhaal geen goed.  En dan gaat het nog niet eens om hetgeen er gebeurt, maar vooral de wijze waarop dit personage Zac dit overkomt en hoe hij hiermee omgaat. In basis is dit plot een mooie start voor een serie rondom dit personage, echter dit verhaal had passender geweest als een groot gedeelte van het middenstuk geschrapt was en het vooral ten dienste had gestaan van het laatste hoofdstuk. Helaas nodigt het boek, doordat Ricciardi de grenzen van geloofwaardigheid te ver overschrijdt, niet uit om een volgend deel ter hand te nemen.