Waardering ****
Debutante Julie Carrick Dalton had niet de makkelijkste periode om haar debuut Het lied van de nachtvogels in de kijker te zetten. De journaliste en schrijver publiceerde veel werk maar dit is de eerste roman van haar hand. Zelf omschrijft ze haar debuut als een boek over vriendschap, geheimen, verraad, een liefdeslied over de natuur, een roep om altijd te strijden voor wat je belangrijk vind en een reminder dat de waarheid altijd boven tafel komt. Ze vind het belangrijk om klimaatverandering als onderwerp in fictie te verwerken omdat het daardoor een gespreksonderwerp wordt en in plaats van discussie over grafieken makkelijker leidt tot een nieuwe manier om naar de wereld te kijken. Met haar boek hoopt ze de lezer aan het denken te zetten over de kleinere veranderingen in hun eigen regio en hen bewust te maken dat iedereen een aandeel heeft in, het vertragen van, de klimaatvertraging (bron https://climate-fiction.org/2021/01/19/interview-with-julie-carrick-dalton/ ).
Terwijl Cadie bezig is bewijs te verzamelen van de aanwezigheid van een desastreuze kever ontvangt ze een berichte van een oude vriendin die haar vraagt terug te komen naar haar ouderlijk huis. Een oude raadselachtige verdwijning dwingt haar om terug te kijken op die zomer van 25 jaar geleden en confronteert haar met de keuzes die zij zelf gemaakt heeft. In een lokaal stadje, waar de spanningen tussen de lokale bevolking en de seizoensarbeiders door de aanhoudende droogte wederom zijn opgelaaid moet Cadie zich afvragen wat ze bereid is op te offeren om het bos en de mensen die er wonen te beschermen.
Een prachtige cover prijkt op de hardcover editie van Het lied van de nachtvogels en neemt je mee naar de omgeving waar het verhaal zich afspeelt. De inleiding in het verhaal op de achterflap maakt duidelijk dat er iets gebeurt is lang geleden waar Cadie nu opnieuw mee geconfronteerd gaat worden. Hoofdpersonage Cadie Kessler, entomoloog, heeft een passie voor de natuur en dan specifiek het bos, is gedreven en strijd hetgeen zij belangrijk vind. Cadie is zorgzaam en vriendelijk maar ook terughoudend in het aangaan van contacten. Ze is gevormd door wat ze in het verleden heeft meegemaakt en als lezer wordt je meegenomen in dat wat er gebeurt is, doordat Dalton het verhaal afwisselend vertelt in het heden en die ene zomer 25 jaar geleden. Stukje bij beetje krijg je als lezer meer puzzelstukjes in handen en wordt je meegenomen in het leven van Cadie en haar vriendin Daniela. Dalton heeft een prettige poëtische schrijfstijl, zonder dat het aanvoelt als hoogdravende literatuur. De prachtige omschrijvingen maken het inleven in het verhaal makkelijk en geven je als lezer het gevoel aanwezig te zijn in het bos bij Cadie.
Het is de auteur zeer goed gelukt om de sfeer van die periode 25 jaar geleden geloofwaardig neer te zetten alsmede de uitdagingen waar emigranten en seizoensarbeiders mee te maken hebben. Moeiteloos wisselt ze naar de uitdagingen die onderzoekers ervaren wanneer zij door de overheid beknot worden in hun mogelijkheden waarmee ze en passant nog een maatschappelijk thema aanstipt en dit weet in te zetten om duidelijk te maken dat het soms noodzakelijk is een afweging te maken in hoever je gaat om een punt te maken. De boodschap die Dalton meegeeft aan haar roman zal de meeste lezers op zijn minst aan het denken zetten, naast dat zij met haar prachtige taal de lezers weet te boeien. Het lied van de nachtvogels is een pareltje van een roman en verdient, net als de dwerglijster, een groot bereik.
www.schrijfplezier.eu: Columns, Recensies en meer.
Copyright © 2023 Schrijfplezier.eu