Cronin, Justin - De Twaalf

Waardering ****

2010 was het jaar waarin Justin Cronin de lezers verbluffend achterliet met De Oversteek, dat hij op verzoek van zijn dochter schreef. Ruggengraat van de trilogie is het karakter “Amy” die ook zeker terugkomt in het tweede boek. Het verhaal is HAAR verhaal, aldus Cronin. Zij vertegenwoordigt het menselijke element; het kind, de onschuld maar ook het slachtoffer. Amy wordt in het tweede deel langzaam volwassen (bron : https://www.hebban.nl/artikelen/interview-justin-cronin ).

Tussen de viralen probeert een groep overlevenden onder leiding van de mysterieuze Amy te overleven. Ze dolen door Amerika op zoek naar de oplossing voor de nachtmerrie waar ze in zijn beland. De groep van Peter, Amy en Alicia gaan de strijd aan met de vijandige kolonies. Om deze te vernietigen moeten ze op zoek naar de twaalf mannen die deel uitmaakten van het experiment. Ze beseffen echter niet dat de spelregels veranderd zijn en dat er een groot offer moet worden gebracht om te kunnen overwinnen.

De cover van De Twaalf toont een oudere versie van het meisje dat afgebeeld staat op De oversteek. Dat het boek tot een trilogie behoort is hierdoor meer dan duidelijk, mede doordat het ook in dezelfde kleuren is uitgewerkt. Op de achterkant staat een inleiding in het verhaal, die weliswaar blijkt te kloppen na het dichtslaan van het boek maar toch andere verwachtingen schept dan hetgeen Cronin in beginsel mee komt. Het plot in De Twaalf is opgedeeld in verscheidene delen, waarbij je in het eerste deel weer terug in de tijd gaat en kennismaakt met een aantal andere personages die proberen te overleven vlak na de uitbraak van de viralen. Door deze onverwachte sprong in de tijd word je als lezer wel weer even meegenomen naar de start van het verhaal, wat een boeiend kijkje geeft op hoe de besmetting is verlopen. Wederom slaagt Cronin er goed in om de personages tot leven te brengen en je als lezer mee te laten leven met hun belevenissen. Eén van de opvallende personages is chauffeur Danny die een enorme ontwikkeling in positieve zin doormaakt. Een man die in je hoofd blijft zitten. Ook vallen er meer linken op zijn plaats in relatie tot personages uit De oversteek. Ze word Lila geïntroduceerd, een vrouw die in deel 1 al zijdelings genoemd werd, die een bijzondere rol gaat vervullen in de rest van het verhaal. Pas na ruim 200 pagina’s komen we weer terug bij Amy en de vrienden in het jaar 97 N.V., 5 jaar later dan waarin we afscheid van ze namen in De oversteek. De strijdlust lijkt verminderd te zijn en iedereen heeft op zijn eigen manier zijn leven opgepakt. Als het lot hen weer samenbrengt en ze met onverwachte problemen worden geconfronteerd beseffen ze er geen andere optie is dan strijden voor een normaal leven. Cronin brengt ook een nieuwe locatie in het boek, genaamd “het thuisland” met eigen regels en bijzondere mensen die er wonen. De wijze waarop dit is vorm gegeven geeft een nieuwe dimensie aan het verhaal en bied voldoende mogelijkheden voor verdieping. Toewerkend naar de climax van het verhaal schuwt Cronin de grove scenes zeker niet maar past deze wel functioneel toe in het verhaal. Naarmate het verhaal vordert en het zich afspeelt in de huidige tijd komt er meer vaart in het boek en wordt het steeds lastiger om het weg te leggen. De uiteindelijke climax stelt enerzijds teleur maar maakt anderzijds wel nieuwsgierig naar wat Cronin met Stad van spiegels nog in petto heeft.