Waardering ***
Baldacci, bestseller auteur, brengt met Doodskleur (The Fallen) een vierde boek uit in de serie rondom personage Amos Decker. Eerder verschenen al De geheugenman, De laatste mijl en Het motief in deze serie.
Wanneer FBI-agent Amos Decker en journaliste Alex Jamison op bezoek gaan bij Jamisons zus in Baronville, een stadje in Pennsylvania dat betere tijden heeft gekend, raken ze op de eerste dag al betrokken bij een moordonderzoek. Die avond ziet Decker in het raam van een verderop gelegen huis een flikkerend licht, gevolgd door vlammen. Nieuwsgierig geworden gaat hij op onderzoek uit, maar wat hij ontdekt is veel meer dan een beginnende brand. In het huis bevinden zich twee doden. Het ene slachtoffer is opgehangen en op de vloer onder zijn lichaam bevindt zich een enorme plas bloed. De andere man draagt een politie-uniform en ligt met schuim rond zijn lippen in de kelder. Wie de twee doden zijn, weet niemand. Diezelfde avond nog krijgen Decker en Jamison te horen dat het niet om een opzichzelfstaand incident gaat. In de weken daarvoor zijn meerdere moorden gepleegd en de plaatselijke politie - die weinig mensen en middelen tot haar beschikking heeft - staat voor een raadsel. Wanneer Decker zijn hulp aanbiedt, wordt deze schoorvoetend geaccepteerd. Algauw blijkt echter dat hij niet de enige federale agent is die interesse in de zaak toont. Want de moorden in Baronville zouden weleens te maken kunnen hebben met een veel grotere dreiging op nationaal niveau.
Doodskleur is het alweer het vierde boek rondom het seriepersonage Amos Decker. De cover is zeer passend bij de waarnemingen van Decker die in kleuren denkt sinds zijn hersenbeschadiging. Op de achterkant een uitgebreide inleiding tot het verhaal en ook al gaat het slechte om een inleidende samenvatting toch kan er waarschijnlijk met minder woorden nog meer nieuwsgierigheid worden gekweekt. Hoofdpersonages Decker en Jamison zijn lid van het FBI-team, maar fungeren enigszins solo in dit deel. Mede door de plaatsing van het verhaal binnen de context van een bezoek aan familie van Jamison weet Baldacci gelijk een situatie te creëren waarin hij van Decker een andere kant zichtbaarder kan maken. De stoere, zelfverzekerde en nuchtere Decker wordt geconfronteerd met zijn kwetsbare kant waarmee er ook ruimte komt om het personage te laten groeien. Toch lukt dit Baldacci maar mondjesmaat en geeft het slechts een kleine blik op de mogelijkheden die er nog zijn om Amos Decker persoonlijke groei te laten doormaken. Alex Jamison blijft herkenbaar en onvermoeibaar in haar strijd om Decker wat sociale zaken aan te leren, al is het niet meer dan logisch dat zij met regelmaat, zeer waarschijnlijk samen met de lezer, zuchtend haar ogen even sluit. Het plot waar zij deze keer in verzeild raken zit goed in elkaar en kent, zoals het een echte Baldacci betaamd, geen losse eindjes. Het is weliswaar erg toevallig dat de twee nu net in het huis verblijven naast hetgeen waar zich de eerste problemen afspelen, maar de manier waarop ze erbij betrokken worden is wel passen voor zowel Decker als Jamison. De intelligente en analytische denkwijzes van Decker komen wederom goed tot zijn recht en met het onthullen van minuscule puzzelstukjes weet Baldacci de lezer lang in spanning te houden. Vergeleken met het eerste boek in de serie, waarin je als lezer ook nog enorm verrast wordt door de fameuze Decker, wordt Doodskleur iets meer een dertien in een dozijn boek maar dat laat niet onverlet dat het een boek is dat zeker voor een flink aantal uren leesplezier zorgt.
www.schrijfplezier.eu: Columns, Recensies en meer.
Copyright © 2023 Schrijfplezier.eu